بررسی تأثیر گسترش‌دهنده بافتی در ترمیم اسکار ناشی از سوختگی سر و گردن

سابقه و هدف: پیش از این مواردی از موفقیت استفاده از گسترش‌دهنده بافتی در ترمیم و بازسازی نقاطی از بدن گزارش شده است. با توجه به شیوع بالای اسکار ناشی از سوختگی سر و گردن، و عدم وجود گزارشاتی در کشور جهت تعیین تأثیر گسترش‌دهنده بافتی در ترمیم اسکار ناشی از سوختگی سر و گردن با تأکید بر طراحی فلاپ‌های مناسب، این تحقیق در مراجعین به بیمارستان 15 خرداد تهران طی سالهای 1385-1382 انجام گرفت. مواد و روشها: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد از عمل بر روی 51 بیمار (62 مورد ضایعه) با گسترش‌دهنده بافتی انجام گرفت. بیماران قبل از عمل از نظر وضعیت اسکار و میزان بافتهای سالم اطراف مورد بررسی قرار گرفتند. سپس طبق روش استاندارد جراحی شدند و پس از بدست آمدن بافت کافی، بازسازی و ترمیم صورت گرفت. سپس ناحیه بازسازی شده از نظر میزان تشابه بافتی، قوام و رنگ پوست حداقل 6 ماه پس از عمل بررسی شد و نتایج آن مورد قضاوت قرار گرفت. یافته‌ها: تحقیق روی 51 بیمار 10 تا 59 ساله که 45% مرد بودند، انجام گرفت. از 62 ضایعه مورد بررسی، میزان موفقیت درگسترش بافت 1/95%، میزان موفقیت در انتقال بافت و پوشاندن دیفکت 89% و میزان عوارض 4/19% بود. در 8/4% گسترش بافتی اتفاق نیفتاد. همچنین خونرسانی عالی در 81% فلاپ‌ها مشاهده شد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد به کارگیری تکنیک گسترش بافت در ترمیم اسکار ناشی از سوختگی سر و گردن با شرایط فوق قابل قبول باشد و با رعایت اصل طراحی مناسب، به کارگیری آن توصیه می‌شود.